چیستی و ضرورت نقد
باسمه تعالی
نقد به معنای سنجش یک دیدگاه بر اساس ترازوی منطقی و تعیین اعتبار٬ صحت و دقت آن بر مبنای ملاک های عینی و همگانی است.«نقادی و انتقاد کردن به معنای عیب گرفتن نیست . معنای انتقاد٬ یک شیء را در محک قرار دادن٬ و به وسیله محک زدن به آن٬ سالم و ناسالم را تشخیص دادن است.»(مطهری٬ مجموعه آثار٬ ج۱٬ ص۲۸۵)
هدف نقد تخطئه صاحب نظریه نیست٬ بلکه مقصود از آن سنجش آراء است و احکام و ارزش داوری مربوط به صاحب نظریه به سخن وی سرایت قابل سرایت نیست. پرهیز از نقد سخنگو به جای نقد سخن و احتراز از مغالطه انگیزه و انگیخته از شرایط نخستین نقد بی طرفانه است. رشد علم و توسعه جامعه٬ سخت محتاج نقد بی طرفانه آثار٬ مقاله ها و آرائ است. به وسیله نقد روشمند٬ سخنان بیهوده٬ کتاب سازی٬ شخصیت پنداری از رواج می افتد و به جای آن٬ اندیشه متقن و آثار حقیقتا پژوهشی رونق می گیرد. هیچ آفتی به اندازه نقدگریزی و نقدستیزی٬ فرهنگ جامعه را تهدید نمی کند.
[البته] یکی از مهم ترین عوامل نقد بی طرفانه٬ توجه به اصل تقدم فهم بر نقد است.(فرامرز قراملکی٬ اصول و فنون پژوهش٬ ص ۱۵۲)
انشاالله باز هم در باره چالش های موجود در فضای نقادی خواهیم نوشت.
و سخنی هم از جنسی ویگر:
آقا بیا بخاطر باران ظهور کن ما را از این هوای سرآسیمه دور کن
نذر قدم هایش صلوات
